مال

همیشه پدرم می‌گفت پول‌هایت را در جیب‌های مختلف و مکان‌های گوناگونی بگذار تا اگر دزدیده شدند، یا گم یا هر چه، بی‌پول نشوی. من که اکثرا از روی تنبلی یا هر چیز، پول‌هایم را یک جا می‌گذارم، اما نمی‌دانم چرا هر بار دستمال کاغذی تا می‌کنم آن را در جیب‌ها و مکان‌های مختلفی قرار می‌دهم.

فکر

گاهی صورت، مثل قلب خوکی که سلول‌هایش را شسته باشند، از هر حسی خالی می‌شود. مثل آن قلب، فقط یک ساختار پروتئینی سفید می‌ماند. به انتظار لبخندی که مشابه سلول‌های بنیادی، حس دوباره‌ای به آن بدهند. ای کاش این بار که بیدار می‌شود، قلبی شود برای یک انسان،، صورتی برای یک دیوانه.

اصل

در طول زندگی‌ام هیچ گاه وقت مناسب را پیدا نکردم و تمام کارهایم در اوقات نامناسب انجام شدند. شاید اصلا هیچ وقت مناسبی برای هیچ کاری وجود نداشته باشد.