همین درب های خراب مترو وسیله های خوبی هستند برای تفریح سالم. تکیه میدهم به آنها و به آدم هایی که نزدیک ایستگاه روبه رویم می‌ایستند، اشاره میکنم درب خراب است. چه آنهایی که به دلیل مشغولی حواس فراموش کرده اند و چه آنها که اصلا حواسشان به اطراف نبوده و نیست.
لحظه اوج این تفریح زمانی است که بلندگو به گوش ها با حالتی کلاسمندانه روبرویم می‌ایستند و با وجود اشاره های مکرر، همچنان ...، و وقتی میفهمند که گاهی دیر هم شده است. خوشبختانه از این آدم ها کم هم نیست.
