فکر

گاهی صورت، مثل قلب خوکی که سلول‌هایش را شسته باشند، از هر حسی خالی می‌شود. مثل آن قلب، فقط یک ساختار پروتئینی سفید می‌ماند. به انتظار لبخندی که مشابه سلول‌های بنیادی، حس دوباره‌ای به آن بدهند. ای کاش این بار که بیدار می‌شود، قلبی شود برای یک انسان،، صورتی برای یک دیوانه.